Let's fly

De dag begint met iets bijzonders, want we hadden nog niets bijzonders gedaan deze vakantie ;-)
Grand Canyon schijnt het mooist  te zijn vanuit de lucht, vandaar dat je hier overal helikopter vluchten kan boeken. Wij gaan met papillon. Nog even getwijfeld of we de 30 min of 50 min tocht doen (geld kwestie). De lange tocht natuurlijk. Je doet dit waarschijnlijk toch maar één keer. En we hebben er zeker geen spijt van gehad.
Terwijl we staan te wachten tot we mogen worden we meegenomen door een meneer naar een busje. Er is even verwarring. Wat blijkt, vanwege de drukte worden sommige mensen ge-upgrade naar een andere (betere) helikopter, bij een andere maatschappij even verderop. En wij waren een van de gelukkigen! Volgens de meneer die ons er naar toe bracht selecteerde de computer willekeurig mensen op gewicht, want dat had te maken met de gewichts balans van de helikopter.  Eindelijk eens een voordeeltje aan die extra kilo's :-)
Het was wel even spannend. Maar toen we eenmaal in de lucht waren was het genieten. Eerst een stukje over de bossen. Het moment dat je over de rand de Grand Canyon in vliegt is onbeschrijfelijk. De muziek die speelde over de hoofdtelfoons was wat afgezaagd. Also Sprach Zarathustra van Richard Strauss, beter bekend als de openingstune van 2001: A Space Odyssey. Wij zouden zijn gegaan voor de themesong van Jurrasic Park.
Er was heel veel raam, dus je kon alles goed zien. De  canyon is met recht Grand te noemen. De tientallen keren dat je hem op tv of foto's hebt gezien wegen niet op tegen het met eigen ogen zien.
We zaten met z'n zessen in het toestel, plus de pilot. Die gaf nog aan dat het soms een beetje hobbelig kon worden, maar na de jeep rit van gisteren viel dit reuze mee.
Een van onze mede passagiers vloog ook helikopter dus die had een hoop te bespreken met de pilot. Terwijl wij van het uitzicht aan het genieten waren. De helikopter bleek pas een week in gebruik te zijn. Spiksplinternieuw dus. de 50 minuten vlogen voorbij.
De buschauffeur die ons terug bracht nadat we veilig waren geland vertelde dat er erg veel nederlanders waren geweest de afgelopen weken en dat hij ons een leuk volkje vond. Hij hield niet zo van Fransen (Dat hadden we vaker gehoord deze vakantie)
De rest van de dag hebben we langs de south rim van de Canyon gespendeerd. Met de gratis shuttle bussen en een stukje gehiked. Wat volgens Mattheo soms wel erg dicht langs de afgrond was.
's avonds hebben we gegeten bij een steakhouse net buiten het park. Was een beetje veel. Alles is hier veel. Ze kennen geen kleine porties. Daarna hebben we een IMAX film gezien over 4000 jaar geschiedenis van de Grand Canyon. Dat was een mooie afsluiter.

De volgende dag begon wat minder efficiënt. We gaan weer richting de kust, richting LA. We hadden bedacht om een kleine omweg (uurtje) naar Sedona te maken. Want dat zou ook erg mooi zijn. En de omgeving was inderdaad erg mooi. Maar toen we aan kwamen in Sedona was de enige parkeerplaats voor RV's gesloten vanwege werkzaamheden (op zaterdag!?) Na een paar rondjes moesten we toch echt accepteren dat er geen plek voor ons was en gingen we weer terug. Blijkbaar is niet heel Amerika berekend op RV's. Lichtelijk geïrriteerd kwamen we na 3 uur weer bij Williams aan, 6 mile van waar we oorspronkelijk vertrokken waren. Maar goed, op naar het westen. Over de interstate I40.
Als je hier om je heen kijkt is onze RV nog een kleintje. Naast ons rijden soms hele dubbeldeks touring karren, met 4 of meer slideouts. Vaak hangt er nog een personen auto achter ook. Één keer zagen we een RV met daar achter een auto en daar achter een boot hangen. Het moet niet gekker worden.
Dieren zie je hier ook veel langs of op de weg. Zeker in de buurt van de nationale parken. Wij kunnen ons niet heugen dat we ooit een dier in nederland hebben gezien als er zo'n gevaren bordje stond. Hier zie je om de haverklap rendieren, elanden, eekhoorntjes en vosjes. Wel cool, maar voorzichtig rijden.
De I40 is hier aangelegd ter vervanging van route 66. Maar je kan op veel punten afslaan om een stuk over de historische route te rijden. Een must do op deze amerikaanse roadtrip natuurlijk. Net als Thelma en Louise rijden we door een dor landschap langs verlaten stadjes, dichtgespijkerde tank stations en vervaagde neon reclame borden. De dorpjes die nog wel bewoond zijn maken goed gebruik van het tourisme en zijn wat commercieel. Maar toch, het blijft er uit zien als vergane glorie.
We overnachten bij Kingman. Op een senioren campground, komen we achter als we de RV hebben geparkeerd. Maar ja, het is maar voor één nachtje.