Route 66

We vervolgen onze weg over de route 66. Meerdere malen denderd er een goedere trein langs ons heen. De zware claxon galmend over de vlakte. Sommige lijken wel kilometers lang. Er blijven maar wagons langs rijden.
We rijden langs Oatman, een oud mijnwerkers stadje dat nu leeft van tourisme. Bij binnenkomst staat er bordje: "Caution, our donkey's think your dog is lunch" Er lopen een stuk of 15 ezeltjes rond, die blijkbaar gek zijn op hotdogs. Ze vervoerde vroeger spullen van en naar de mijnen. Nu zijn ze een toeristische attractie. In veel van de winkeltjes kan je een zakje voedsel kopen om aan ze te geven. De jonkies hebben een sticker op hun voorhoofd. "STOP! Do not feed me". Ze drinken nog melk bij hun moeder.
In een van de winkeltjes worden we aangesproken door de eigenaresse, een oudere dame, met de vraag waar we vandaan komen en of we hier voor het eerst zijn. Iedereen die voor het eerst in Amerika is moet ze even een knuffel geven. Nou vooruit dan maar. Je voelt je in iedergeval welkom hier.
Even verderop, na wat artistieke foto's op het wegdek, komen we bij Roy's motel. Aan de receptie te zien is het verlaten sinds de jaren 70. Lekker retro.
Vlak hiernaast licht nog een dode vulkaan met veel lava gesteente. We konden er naar toe hiken, maar de temperatuur was inmiddels opgelopen tot een end in de dertig graden. Dus we lieten de vulkaan even voor wat hij was.
We overnachten dit keer bij Barstow wat precies tussen Las Vegas en Los Angeles in ligt. Weer even een wasje draaien, tweede keer deze vakantie. Veel campgrounds hebben een laundry. Met van die wasmachines die je vanaf de bovenkant vuld en waar je alleen maar kwartjes in kan gooien. Daarna alles in een oversized droog trommel.
Koken gaat ook prima in de camper. We hebben alles tot onze beschikking. Gasfornuis, magnetron, oven (die hebben we nog niet gebruikt, maar we hebben nog croissants liggen). De meeste dagen tot nu toe hebben we zelf gekookt.
Daarna lekker slapen. Eerst alles goed donker maken met lakens en een vuilniszak voor de ramen. Want de vouw gordijnen die er inzitten houden bijna helemaal geen licht tegen.

Voordat we door rijden gaan we langs Calico Ghost Town. De meeste huizen die hier staan zijn helaas niet meer orgineel. Maar het geeft toch een mooie indruk van hoe dit voormalige zilvermijn stadje er uit heeft gezien. En zo vroeg in de ochtend lijkt het op een echte spookstad, helemaal verlaten. Het enige dat miste waren de tumble weeds.
Than it is time to hit the road again. De camper klaar maken voor vertrek begint al echt routine te worden. De afvoer, water en elektriciteit afkoppelen en opbergen. Alle losse spulletjes goed in de kastjes opbergen. Dit vergaten we nog wel eens in het begin en dan kletterde er weer eens iets achter ons over de vloer tijdens het rijden. Één keer zagen we de koelkastdeur openvliegen in de achteruitkijkspiegel. Gelukkig viel er niets uit. Dan nog even een handoek om de rail van de douchedeur want het klemmetje is kapot en we kunnen.
Het is nog 2.5 uur rijden. We liggen onderweg vaak in een deuk om de manier waarop onze tomtom de Amerikaanse plaatsnamen op z'n Nederlands probeert uit te spreken. Hilarisch! Dan verbreed de 2 baansweg zich naar een 5 baansweg en rijden we Los Angeles binnen. Land of the Movies en niet te vergeten Disneyland!