The long and empty road

10 mei 2018 - Denver, Colorado, Verenigde Staten

We rijden vandaag van Thermopolis naar Cheyenne over wat wel eens de saaiste weg van Amerika zou kunnen zijn. We beginnen wel in een mooie Canyon met een wild riviertje en een spoor aan de overkant vlak langs de stijle rotswand. Maar het landschap wordt al snel plat met alleen wat gras en hier en daar een koe. Het lijkt Nederland wel. Alleen dan 5 uur achter elkaar en dat lukt in Nederland dan weer niet. In de velden staan op diversen plaatsen "ja knikkers" eenzaam olie op te pompen. Op de radio hebben ze het voornamelijk over de olieprijzen.

De dorpjes zijn grotendeels verlaten na de aanleg van de snelweg. In het plaatsje Casper stoppen we om onze benzine slurpende monsters te voeren. Er staan veel olie opslag tanks. Het lijkt Shell Pernis wel. Je werk hier of op een ranch of in de olie industrie.

Dick besluit in het pompstation / restaurant wat te snacken te halen. Binnen zitten vier ruige mannen aan een klein tafeltje met vuile kleding en vuile gezichten te eten. Het is er stil en de dame achter de kassa kijkt verveeld voor zich uit. Op de achtergrond 13 uit een dozijn countrymuziek. De mannen aan het tafeltje stoppen met eten en kijken naar de vreemde nieuwkomer. Ze kijken met een blik van: wat doe je hier. Dick was ineens beland in een western saloon waar alleen de koperen emmer waar pruim tabak in gespuugd kon worden nog miste. Snel afrekenen dan maar voordat iemand een revolver trek en je in een duel beland ( het was bijna 12 uur.....)

Uiteindelijk komen we aan in Cheyenne. We waren van plan macaroni te eten maar zijn vergeten om het vlees uit de vriezer te halen. Dus we gaan het stadje in en belanden bij the Albany wat er al sinds 1942 staat en een echte wild west saloon vibe heeft. Dick en Paul bestellen een prime ribe bij de super vrolijke serveerster in de veronderstelling dat dit spare ribs zijn. Maar het blijkt een overheerlijk stuk steak te zijn. Ook lekker. Mattheo was heel vrolijk na zijn pint Shiner Prickly Pear Summer Fruit bier en zijn brood pudding met wiskey.

De volgende dag gaan we vol verwachting het plaatsje Cheyenne binnen. We bezoeken eerst het spoorweg museum wat een beetje tegen valt door het gebrek aan echte treinen.
We besluiten over de hoofdweg verder het stadje in te lopen. Maar het meeste is dicht op maandag en dinsdag. Op de bordspel winkel na waar we wel heel enthousiast begroet worden. Eindelijk klanten dacht ze.
De State Capitol van Wyoming is in renovatie dus daar kunnen we ook niet in. De hoogte punten waren nog de Starbucks en de Subway. Bij die laatste wordt ons nog gevraagd wat we hier in hemelsnaam doen en dat beginnen we ons eerlijk gezegt ook af te vragen.

Eigenlijk komt het wel goed uit want we moeten onze koffers gaan inruimen omdat we morgen de camper moeten inleveren. Ondertussen brengen we nog wat oude kleding naar de Goodwill, een soort kringloop winkel en proberen Dick en Jorien de kat van de buren te vangen die ontsnapt is. Jorien is daarna nog druk bezig met spullen weggeven aan mensen op de camping die we toch niet kunnen mee nemen.

We eten de voor de laatste keer een overheerlijke ,door Mattheo gekookte, maaltijd in de camper terwijl er een groep konijntjes driftig rond de camper huppelt.

Foto’s

5 Reacties

  1. Johan en Miranda:
    11 mei 2018
    Wat een geweldig geschreven verhaal weer zeg.....we gaan dit missen.
  2. Hanny Lijster:
    11 mei 2018
    Het is weer een fantastisch verhaal met de foto's .
    Goede reis terug.
  3. Agnes Beije:
    11 mei 2018
    Wat een geweldig verhaal.Wat een belevenissen maken jullie mee op deze manier.Ik vind het jammer om ze straks te moeten missen.Groejes Wim en Agnes.
  4. Hanneke:
    11 mei 2018
    Luitjes, wij bedanken jullie voor de enthousiaste verhalen waardoor wij een inkijkje kregen, ook dmv de mooie plaatjes, in jullie trip. Goede vlucht terug naar Nederland.
    Niet huilen.😢
  5. Marieke korsten-lijster:
    11 mei 2018
    wij sluiten ons hier helemaal bij aan
    en goede reis terug
    doeii